انرژی کیهانی برای زندگی بهتر روی زمین، استخراج انرژی از سیاه چاله ها محقق می گردد؟ - مجله صادق ویلا

گروه دانشگاه خبرگزاری خبرنگاران- علیرضا باجلان، با وجود پیشرفت های چشمگیر علمی در زمینه هوا و فضا هنوز دانش بشری در خصوص بسیار از اجرام آسمانی محدود است و ناشناخته های متعددی در کیهان وجود دارد. یکی از مواردی که اخترشناسان و محققان علوم فضایی اطلاعات زیادی در خصوص آن ندارند سیاه چاله ها را شامل می گردد.

دانشمندان، امیدوار به کشف ردپای زندگی در کیهان/ حیات روی سیاره دیگر امکان پذیر است؟

بر اساس تحقیقات دانشمندان سیاه چاله های فضایی با قدرت گرانش بسیار زیادی همه اجرام آسمانی را به درون خود کشیده و نابود می سازند. البته دقیقا تعیین نیست پس از اینکه جرمی مانند سیارک وارد سیاه چاله شده چه اتفاقی برای آن ها رخ می دهد. موضوعی که در این گزارش مورد آنالیز قرار می گیرد امکان دریافت انرژی از سیاه چاله ها است.

دانشمندان پس از سال ها دوباره متوجه فرایند پنروس(Penrose) می شوند

در سال 1969 دانشمندی به نام راجر پنروس(Roger Penrose) نظریه ای را اعلام کرد که بر اساس آن می توان از سیاه چاله ها طبق فرایندهای خاصی انرژی دریافت کرد. یکی از مسائلی که سبب شد راجر پنروس نظریه Penrose را مطرح کند وجود آثار باستانی همچون اهرام مصر و کاخ های قبایل اینکا در آمریکا جنوبی است.

هزاران سال پیش مردم با امکاناتی بسیار محدود ساختمان های بسیار عظیمی را بنا کردند که هنوز چگونگی تامین انرژی برای ساخت این بناهای تاریخی مبهم است. بعضی از محققان معتقدند زمانی که این بناها ساخته شده است موجودات فرازمینی به کمک انسان ها آمده و با منابع انرژی نامحدود آن ها را کمک کردند. این تئوری دقیقا همان چیزی است که زمینه شکل گیری فرایند پنروس را ایجاد کرد.

حتی نور هم قادر به فرار نیست

در واقع راجر پنروس معتقد بود این قبایل باستانی مانند اینکا ضمن ارتباط با بیگانگان انرژی مورد احتیاج خود را از سیاه چاله ها تامین می کردند. انرژی سیاه چاله به حدی زیاد است که حتی نور نیز در صورت نزدیک شدن به میدان مغناطیسی سیاه چاله به درون آن کشیده می گردد. مطمئنا دستیابی به منبع انرژی سیاه چاله می تواند توانایی فضانوردان برای انجام ماموریت های فضایی را تا حد غیرقابل تصوری افزایش دهد.

یاکوف زلدوویچ در سال 1971 تحقیق در خصوص فرایند پنروس را از سر گرفت و در صدد برآمد تا با انجام آزمایش هایی نشان دهد سیاه چاله ها دارای انرژی عظیمی بوده و می توان از چرخ های مرگبار این اجرام آسمانی انرژی دریافت کرد. زلدووچ در شرح آزمایش های خود گفته بود: جریان حرکت در سیاه چاله به شکل مارپیچ است و این موضوع سبب می گردد انرژی بیشتری در هرکدام از چرخه ها فراوری گردد.

سرعت چرخه های انرژی در سیاه چاله ها یکسان نیست از همین رو سیاه چاله در بازه های زمانی متفاوت اجرام پیرامون خود را با قدرت و سرعت بیشتری جذب می نمایند. دانشمندان سیاه چاله را به سیلندرهای موجود در وسایل نقلیه تشبیه کردند. فرکانس های مثبت از طریق سیلندرها جذب شده ولی فرکانس های منفی دفع می شوند. این جریان مثبت و منفی دائما در حال برخورد با یکدیگر قرار دارند و طوفان های کیهانی را به وجود می آورند.

اندازه گیری میزان انرژی سیاه چاله با استفاده از صوت

نور با سرعت 300 میلیون متر بر ثانیه در کیهان حرکت می نماید. اگرچه نور نیز جذب سیاه چاله ها شده ولی به دلیل سرعت بالا محققان قادر نیستند از پرتوهای نور برای دریافت انرژی از سیاه چاله استفاده کند. فرکانس های صوتی نسبت به نور سرعت کمتری دارند و شرایط لازم برای آنالیز دریافت انرژی از سیاه چاله های را امکان پذیر می سازند.

برای درک رفتار امواج صوتی و میزان تغییر انرژی این امواج در سیاه چاله ها زلدوویچ استوانه ای را طراحی و با استفاده از بلندگوهای خاصی فرکانس های صوتی را به درون آن ارسال کرد. این امواج پس از ورود به استوانه به صورت مارپیچ حرکت نموده و در هر چرخه انرژی بیشتری را بدست می آورند. این آزمایش به خوبی نشان داد چه تغییراتی پس از ورود فرکانس های صوتی به سیاه چاله رخ می دهد.

در واقع یاکوف زلدوویچ توانست با آزمایش هایی تکمیلی عملکرد فرایند پنروس را نشان دهد. اگر انسان ها میزان انرژی فراوری شده در هر چرخه سیاه چاله را اندازه گیری نمایند گام عظیمی به سمت فراوری انرژی از این اجرام مرموز آسمانی برداشته اند.

آزمایش ها همچنان ادامه دارد

با وجود کوشش های دانشمندان برای شناخت بیشتر سیاه چاله ها در دهه های اخیر و دریافت انرژی از آن ها هنوز هیچ محققی نتوانسته است به طور شهودی تحقیقات خود در خصوص سیاه چاله ها را اثبات کند. محتمل است در آینده ای نزدیک انسان ها به فناوری هایی دست یابند که با ساخت دستگاه های پیشرفته و پرتاب آن ها به فضا به منابع نامحدود انرژی دسترسی داشته باشند. با توجه به مطالعات اخترنشان زمین تنها سیاره قابل سکونت در کهکشان راه شیری نیست به همین دلیل شاید تمدن های دیگری در سراسر کیهان تا کنون به منبع انرژی سیاه چاله ها دست یافته و از آن استفاده می نمایند.

با خاتمه یافتن عمر طبیعی هر ستاره در آسمان انفجاری عظیم اتفاق افتاده و ناگهان تمام اجزای آن ستاره مکوششی می شوند. به غیر از خاتمه یافتن عمر یک ستاره دلیل دیگری نیز برای چنین انفجارهای عظیمی وجود دارد. ممکن است ستاره ای پیش از تمام شدن دوره درخشش خود در میدان مغناطیسی سیاه چاله قرار گرفته و به سرعت درون آن کشیده گردد در چنین حالتی نیز انفجاری عظیم اتفاق افتاده و ستاره به صورت کلی نابود می گردد.

رویاهای کنونی روزی محقق خواهد شد

اگرچه صحبت های مطرح شده در این گزارش تا حدی علمی-تخیلی به نظر می رسد ولی با نگاه کردن به دانش محدود بشر در 100 سال گذشته و پیشرفت های علمی که در این مدت حاصل شده است دستیابی به اجرام آسمانی همچون سیاه چاله ها غیرممکن به نظر نمی رسد. قطعا پیش از ایجاد هر روشی برای انتقال انرژی سیاه چاله به زمین با سفینه های فضایی باید این اجرام اسرارآمیز را بیشتر شناخته و اطلاعات خود در خصوص رفتار آن ها را تکمیل کنیم. آنچه اکنون می توان به صورت قطعی در خصوص سیاه چاله ها اعلام کرد عدم امکان دریافت انرژی از آن ها با تجهیزات حال حاضر است.

4144/