واکنش عجیب مگس ها به تماشا مرگ همنوعان - مجله صادق ویلا

پیری فرآیند پیچیده ای است که هم از نظر ژنتیکی و هم محیطی می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. در حالی که می دانیم تجربیات ادراکی می توانند بر پیری تاثیر بگذارند، نحوه وقوع این اتفاق هنوز یک راز به جای مانده است. با این وجود، یک مطالعه نو از دانشگاه میشیگان نشان داده است که تجارب ادراکی می توانند تاثیرگذار باشند.

محققان به سرپرستی کریستی گندرون(Christi Gendron) در دانشگاه میشیگان به ارتباطی بین ادراک مرگ و پیری در مگس ها پی بردند.

محققان مشاهده کردند که مگس های میوه با مشاهده مگس های مرده، سریع تر پیر می شوند.

اسکات پلچر(Scott Pletcher)، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: ما نورون های خاص و مولکول های حفظ شده تکاملی را در مغز مگس شناسایی کردیم که به تنظیم سرعت پیری در پاسخ به شرایط و تجربیات محیطی یاری می نمایند.

کسب درکی بهتر از مدارهای عصبی حشرات می تواند به تنظیم پیری به وسیله درمان های دارویی هدفمند در انسان یاری و روند پیری را آهسته کند.

علاوه بر این، چنین پشتوانه های عصبی می توانند مشخص نمایند که چگونه ادراک می تواند بر فیزیولوژی انسان تاثیر بگذارد.

گروه خاصی از سلول های مغز در مگس ها یعنی نورون های R2 و R4 زمانی فعال می شوند که مگس ها با مگس های مرده دیگر روبرو می شوند. این فعال شدن نورون ها باعث می گردد که مگس با سرعت بیشتری پیر گردد.

محققان مشاهده کردند که وقتی مگس های فعال با مگس های میوه مرده روبرو می شوند، فعالیت مغز در آنها افزایش می یابد. این پیری پیشرفته در مگس های زنده به گیرنده های سروتونین بستگی دارد.

براساس این مطالعه، نورون ها نقش مهمی در انتقال اطلاعات حسی در خصوص حضور همنوعان مرده برای تعدیل طول عمر دارند.

ادراک مرگ

این تحقیقات علمی به وسیله مجموعه ای از آزمایش ها انجام شد. در بیانیه ای مطبوعاتی آمده است: وقتی نورون های R2 و R4 به طور مصنوعی فعال شدند، طول عمر مگس های میوه کاهش یافت حتی زمانی که مگس هیچ گونه روبروه با مرگی را تجربه نکرده بود.

وجود پروتئینی به نام فوکسو(foxo) در نورون های خاص و بعلاوه فراوری پپتیدهای شبه انسولین خاص به نام های dilp3 و dilp5 برای تنظیم این فرآیند لازم است. به نظر می رسد که بعد از فعال شدن این نورون های خاص، dip2 ممکن است در سلول های خاصی از مغز تحت تاثیر قرار گیرد.

علاوه بر این، یافته ها نشان می دهد که پپتیدها مستقیما بر روی فعالیت فاکسو در نورون های R2 و R4 تاثیر نمی گذارند.

هدف این مطالعه درک پاسخ های بیولوژیکی حیوانات به ورودی های حسی مربوطه است. این مطالعه ادعا می نماید که درک سیستم کنترل حیوانات می تواند به تعدیل طول عمر در انسان یاری کند.

محققان این مقاله می گویند: نتایج ما ممکن است درکی برای درمان افرادی که به طور معمول در معرض موقعیت های استرس زای پیرامون مرگ هستند، از جمله سربازان رزمی فعال ارائه دهد.

5858