صحبت از گزینه های نظامی - مجله صادق ویلا

بنابراین حتی در گفتن چیزهای عجیب و غریبی که خبرنگاران نالایق، مُغرض و تنبل به خرج من منتشر می کردند از جمله اینکه ماریا بوتینا شهروند روس، کوشش نموده بود من را به عنوان جاسوس روسیه استخدام کند، احتیاط می کردم (من فکر نمی کنم که رسانه ها دشمن مردم هستند اما همان گونه که دوایت آیزنهاور رئیس جمهوری امریکا در سال 1964 گفت بخش های مختلف رسانه ها از مفسران و ستون نویسانی خودخواه تشکیل شده است که نوشته های آنها چیزی بیشتر از ادای روشنفکری درآوردن نیست.) بعد هم نوبت به آزمایش ادرار برای آنالیز اعتیاد به مواد مخدر رسید. اجازه بدهید این یکی را فراموش نکنیم.

همچنین کوشش کردم با مشاوران امنیت ملی مشورت کنم، البته که کار را با کوشنر آغاز کردم که به من گفت بسیار به شما اعتماد دارم و آرزوی موفقیت می کنم. شما به موضوع تسلط دارید، از بوروکراسی و تشکیلات اداری شناخت دارید و مطمئنم که شما می دانید چگونه از پس این شغل بر آیید.

مهم تر از آن، کیسینجر هم مثل همه مقامات سَلَفی که با آنها صحبت کردم، اعم از جمهوریخواه و دموکرات حمایت خود را از من ابراز کرد. با کالین پاول (که رئیس من در وزارت خارجه بوش پسر بود)، برنت اشکوکرافت مشاور امنیت ملی در چند دولت جمهوریخواه، جیمز جونز، کاندولیزا رایس، استیو هادلی، سوزان رایس، جان پوینددکستر، مک فارلین و باب گیتس که زمانی معاون اشکوکرافت در شورای امنیت ملی بود و بعداً وزیر دفاع شد رایزنی کردم. اشکوکرافت به طور موجز و خلاصه گفت: دنیا در شرایط آشفته و درهم و برهمی است و شما جزو تنها کسانی هستید که می توانید به آن سامان دهید.

با وزیران خارجه سابق که با آنها کار نموده بودم از جمله جورج شولتز و جیم بیکر (البته پاول وکاندولیزا رایس نیز در این طبقه بندی جا می گرفتند)، دونالد رامسفلد وزیر دفاع سابق و دیک چنی معاون رئیس جمهوری بوش صحبت کردم. انتها نوبت به جورج دبلیو بوش (پسر) رئیس جمهوری اسبق رسید که با سخاوتمندی وقت خود را در اختیارم گذاشت و برای من بهترین ها را آرزو کرد. از او خواستم با پدرش که برای او هم کار نموده بودم تماس بگیرم اما او گفت که در حال حاضر سخت است و من فقط از او خواستم به پدر سلام برساند.

روز 27 مارس در اتاق افسران، بخشی از تأسیسات به هم ریخته و بی نظم نیروی دریایی در کاخ سفید، با مک مستر ناهار خوردیم. او مؤدبانه ارزیابی های خود را درباره مسائل، سیاست ها و کارکنان شورا در اختیارم گذاشت. چند روز بعد با جیمز متیس در پنتاگون صبحانه خوردم. او با استقبال از من هنگام ورود به پنتاگون، مهارت خود را در برخورد با رسانه ها با بیان اینکه شنیده ام تو شیطان مجسم هستی نشان داد. در این فکر بودم که جواب بدهم: همه کوششم را می کنم (که چنین باشم)، ولی حرفم را خوردم و چیزی نگفتم. ما گفت و گوهای سازنده ای داشتیم. متیس پیشنهاد کرد به اتفاق من و پمپئو هفته ای یک بار در کاخ سفید با هم صبحانه بخوریم و به آنالیز مسائل موجود بپردازیم. اگرچه در بیشتر روزها چند بار تلفنی با هم در تماس بودیم، مجالی که هنگام صرف صبحانه ایجاد شده بود فرصت بسیار خوبی برای هرسه ما برای آنالیز مسائل کلیدی بود. وقتی یکی از ما در سفر بود، آن دو نفر دیگر به طور معمول در اتاق افسران و گاهی نیز در وزارت خارجه یا پنتاگون ملاقات می کردند.

وقتی گفت و گوهای ما تمام شد، متیس من را به ملاقات جو (جوزف) دانفورد رئیس ستاد مشترک ارتش برد که دوره خدمتش سپتامبر 2019 تمام می شد. صحبت های دانفورد درباره مسأله هسته ای کره شمالی را در مجمع امنیت آسپِن در تابستان 2018 به یادش آوردم:

بسیاری درباره گزینه های نظامی با استفاده از کلماتی همچون غیرقابل تصور صحبت نموده اند. من اندکی این حرف را تغییر می دهم و می گویم که چنین گزینه هایی هولناک خواهند بود و باعث تلفات جانی بی سابقه خواهند شد و چنین اتفاقی در صورت درگیری در شبه جزیره کره رخ خواهد داد. اما همان گونه که به همتایانم چه دوست و چه دشمن گفته ام غیرقابل تصور نیست که ما گزینه های نظامی را برای واکنش در مقابل توان هسته ای کره شمالی داشته باشیم. آنچه که از نظر من قابل تصور نیست این است که اجازه بدهیم چنین سلاح هایی در شهرهای دِنور و کلورادو فرود آیند. وظیفه من این است که اطمینان دهم چنین چیزی رخ نمی دهد.،ایران