بومگردی ها به رشد مالی کم کربن و فعالیتهای نو مالی متکی بر مشاغل نیاکان منجر می شوند - مجله صادق ویلا

یاور عبیری، رئیس جامعه انجمن های حرفه ای اقامتگاه های بومگردی ایران با اشاره به شعار سال جاری سازمان جهانی گردشگری گردشگری و سرمایه گذاری سبز تاکید نمود: سرمایه گذاری سبز در گردشگری حول محور جوامع محلی، پاسداست زمین و رفاه ذهنی است.

او آورده است: اگر بخواهیم یک جمع بندی از متون علمی و تجربیات بیست ساله گردشگری بومی ایران داشته باشیم، می توانیم رایج ترین اصول گردشگری بومی مبتنی بر اقتصاد سبز را به توضیح زیر خلاصه کنیم:

1. گردشگری بومی ابزاری برای دستیابی به رشد و توسعه تاب آور و پابرجاست که تحقق این مدل توسعه یعنی تعادل بین سه عرصه اکوسیستم، اقتصاد و جامعه گردشگری بومی که به وسیله اجرای اقتصاد سبز کم کربن عملی می گردد.
2. اقتصاد سبز کم کربن در بومگردی تکیه بر مشاغل نیاکانمان است که برای هزاران سال با قوانین عرفی در بطن جوامع محلی جاری است، به عبارتی دیگر با اجرایی شدن اقتصاد سبز کم کربن فرصتهای شغلی نو بر بستر دانش بومی برای نیروی کار بوجود آمده و کار شایسته همراه با رفاه ذهنی توسعه و ترویج می یابد. کار شایسته به معنی اشتغال مولد با چهار مؤلفه آزادی، برابری، امنیت و کرامت انسانی است، (رفاه ذهنی) که هدف و استراتژی سازمان بین المللی کار است.
3. اقتصاد سبز کم کربن در خانه های بومگردی منجر به منابع و انرژی کارآمد است. یکی از مؤلفه های مهم اقتصاد سبز افزایش کارایی و بهره وری منابع به خصوص انرژی و کاربرد انرژی پاک است.
4. اقتصاد سبز کم کربن به مرزهای سیاره ای و یا محدودیت های زیست محیطی نه مرزهای جغرافیایی احترام میگذارد. به عبارت دیگر ملاحظات زیست محیطی و مدیریت منابع آب با ترویج دانش باغداری و کاشت درخت امکان پذیر می گردد نه صنعت کشاورزی .
5. اقتصاد سبز کم کربن رهیافت تصمیم سازی یکپارچه را ارائه می دهد. نمیتوان منافع شخصی و زودگذر را دنبال کرد، باید در یک خرد جمعی مالی را رونق داد که بر پایه های فرهنگ، قوانین عرفی، دانش بومی و اکوسیستم هر منطقه راسخ می گردد.
6. اقتصاد سبز پیشرفت و توسعه را فراتر از مقدار گیری فراوری ناخالص داخلی (GDP) در نظر می گیرد. با استفاده از شاخص های مناسبی که تعریف می گردد مقدار پیشرفت و توسعه مشخص شده را که فراتر از افزایش فراوری است در رفاه ذهنی جامعه مستتر می نماید. در پی رفاه اجسام فیزیکی و مصرفی که در بیشتر جوامع به اشتباه ثروت نامیده می گردد، نیست.
7. اقتصاد سبز میان کشورها، در داخل کشورها و در بین نسل ها برخورد عادلانه، منصفانه و برابر دارد. نگاه انسانی به اجتماع پیرامون و تنوع زیستی دارد و دنبال زیاده خواهی و دست اندازی به طبیعت نیست.
8. اقتصاد سبز از تنوع زیستی و اکوسیستم ها محافظت می نماید. ایجاد بانک ژنی از گونه های مختلف زیستی، توسعه و ترویج زندگی در تعامل با طبیعت پیرامون را دامن می زند.
9. اقتصاد سبز منجر به کاهش فقر، افزایش رفاه و بهبود معیشت، حمایت اجتماعی و دسترسی به خدمات ضروری می گردد. کارآفرینی واقعی در حوزه های مختلف سرمایه گذاری منطبق با تاب آوری و پابرجایی منابع هستی از قبیل آب، باد، خاک و هوا انجام می گردد.
10. اقتصاد سبز حکومت و حاکمیت قانون را بهبود می بخشد. به عبارتی اصول دموکراتیک، مشارکت، پاسخگویی شفافیت و باثباتی را به همراه دارد. ترس، ریا، تزویر، دروغ و ناآگاهی پس زده می گردد.
11. اقتصاد سبز پیامدهای خارجی را درونی می نماید. به این معنا که همه هزینه و منافع بیرونی و غیرقابل ملموس در محاسبات لحاظ می گردد.

نگاهی به اصول یاد شده که حاصل تجربه ها، ایده ها و نظریات علمی پژوهشی اعضای جامعه بومگردی کشور است، جامعیت رویکرد اقتصاد سبز را به نمایش میگذارد. رویکردی که شامل ابعاد سه گانه اقتصاد، فرهنگ و اکوسیستم است. ابعاد اجتماعی به موضوعات رفاه ذهنی انسان، عدالت، کاهش نابرابری، افزایش کیفیت زندگی، توسعه و رشد تاب آور اجتماعی، دسترسی عادلانه و پرداختن به نیازهای زنان، مردان، جوانان، بچه ها و معلولان اشاره دارد. ابعاد مالی نیز شامل رشد در عایدی سبز و اشتغال، سرمایه گذاری های خصوصی و عمومی، اقتصاد انعطاف پذیر تاب آور، رشد مالی کم کربن و فعالیتهای نو مالی متکی بر مشاغل نیاکانمان می گردد.

ابعاد زیست محیطی به کاهش خطرات زیستی و کمیابی آن، کاهش کربن، کارایی منابع و منابع کارآمد، کاهش انتشار کربن و آلودگی، افزایش بهره وری انرژی و منابع، جلوگیری از نابودی تنوع زیستی و اکوسیستم و مسئولیت پذیری در قبال اکوسیستم تأکید دارد.