معمای گورستان های معلق ، در عجیب ترین قبرستان دنیا مرده ها به جای دفن شدن بین زمین و آسمان معلق می مانند - مجله صادق ویلا

به گزارش خبرنگاران،تابوت های معلقی که به عقیده باستان شناسان راز بزرگی را با خودشان حمل می نمایند و هنوز کسی به معمای این راز پی نبرده است. اما شایعات و افسانه های زیادی درباره این روش تدفین بر سر زبان هاست؛ افسانه هایی که از گذشته های دور دهان به دهان گشته اند و به امروز رسیده اند؛ از خوش یمن بودن قرار دادن تابوت در ارتفاع گرفته تا پنهان کردن گنج همراه مرده ها.

مردم منطقه تانا توراجا آداب و رسوم خاصی برای دفن کردن مرده هایشان دارند. در این منطقه اعتقاد عجیبی بین مردم وجود دارد، آنها جمله معروفی هم دارند؛ من زندگی می کنم تا بمیرم! این جمله عجیب معنای ویژه ای هم دارد. مردم تاناتوراجا معتقدند که مرگ مهم ترین مرحله زندگی است چون بعد از آن، آنها وارد جهانی پویا می شوند.

یکی از تازه ترین تابوت هایی که در سال 1992 از دیوار غار های ساگادا معلق شده اند

اگر از یکی از آنها بپرسی که جهانی پویا کجاست و چطوری است، شرحات جالبی درباره آن می دهند. پویا جایی است که در بیشتر نقاط جهان به آن بهشت می گویند. به همین علت آنها برای افرادی که رهسپار جهانی پویا می شوند اهمیت فوق العاده ای قائل هستند. مردم تاناتوراجا جنازه هایشان را با لباس کامل و مرتب به همراه وسایل کامل یک زندگی رهسپار سفر پویا می نمایند.

شاید به همین علت است که آنها را در مکان بلند و در تابوت های عجیب آویزان می نمایند تا به سلامت وارد جهانی پویا یا بهشت شوند. در این منطقه برای تدفین بچه ها هم روش خاصی دارند، آنها تابوت افرادی را که در سن و سال کودکی از جهان می روند، روی درخت ها به صورت معلق آویزان می نمایند. البته به نظر می رسد این یک رسم خیلی هم قدیمی نیست و نیاکان آنها در گذشته از روش های دیگری برای تدفین استفاده می کردند چون در یکی از دیواره های سنگی و بلند این شهر، قبرهایی دیده می گردد که رویشان باز است و اجساد مردگان هنوز داخل آنها دیده می گردد.

این تابوت ها آنقدر معلق در زمین و اسمان باقی می مانند تا زمان فرو افتادنشان فرا برسد

ساگادا

در غارها و دیگر منطقه ها صخره ای شهرهای دیگر هم می توان این گورستان های عجیب با تابوت های معلق را دید؛ البته تابوت های آنها بسیار بزرگ تر و پرزرق و برق تر از دیگر نقاط است و بیشتر شبیه قایقی است که روی آن پوشیده شده است؛ قایقی که باید به سفری دور و دراز برود!

مردم منطقه ساگادا از همین روش عجیب برای دفن مرده هایشان استفاده می نمایند. آنها تشریفات مذهبی خاصی برای خاکسپاری دارند؛ روی تابوت های آنها کنده کاری های قدیمی به چشم می خورد. بیشتر این کنده کاری ها در دیواره بیرونی تابوت ها دیده می گردد. در فرهنگ مردم ساگادا، اگر یک نفر بیش از مقدار ضعیف و بیمار گردد بقیه به سادگی مرگ او را می پذیرند. به این ترتیب مقدمات مرگ قبل از اینکه واقعا کسی بمیرد حاضر می گردد.

گورستان عمودی در اندونزی.آنها مرده هایشان را با وسایل کامل روی دیوار رها می کردند

اینجاست که خیلی ها دست به کار ساختن تابوت می شوند. بعد از مرگ، متوفی داخل تابوت ویژه ای که برایش ساخته شده، گذاشته می گردد. بعد از این مراسم آنها تابوت را به غارهای آن منطقه می برند که معروفیت زیادی هم دارند. مراسم تدفین هم در همین غارها یا در پای دیواره های بلند صخره ای انجام می گردد. البته در ساگادا خبری از خاکسپاری واقعی نیست. مردم این منطقه به جای این کار تابوت مرده هایشان را از دیوار غار یا صخره های بلند آویزان می نمایند. نکته جالب اینجاست که حتی اینجا هم گورستان های خانوادگی دیده می گردد، یعنی تابوت فرد درگذشته را در نزدیکی خانواده و نیاکانش به دیوار آویزان می نمایند.

منطقه ساگادا در نزدیکی مانیل. معروفیت این منطقه به خاطر غارها و گورستان های عجیبش است

مردم منطقه ساگادا حدود 2هزار سال است که از این رسم قدیمی برای تدفین استفاده می نمایند. در این منطقه دیوارهایی پیدا می گردد که تابوت ها یا بقایای 2هزار ساله آنها را روی خودش نگه داشته است؛ البته بیشتر تابوت ها با گذشت زمان بر اثر تغییرات آب و هوایی از بین می روند و روی زمین می افتند. به این ترتیب جا برای آویزان کردن تابوت های تازه روی دیوار باز می گردد. بیشتر جاهایی که در آنها این طور مراسم تدفین برگزار می گردد صعب العبور بوده و دور از دسترس هستند.

البته این مساله به این خاطر است که مطابق رسوم این تابوت ها باید از دسترس انسان ها و حیوانات خارج باشند. هیچ وقت هم نباید زیر آنها قدم زد. بنابراین گردشگر های علاقه مندی که می خواهند آنها را ببینند از دوربین های دوچشمی یا لنزهای تله برای این کار استفاده می نمایند. محلی های این منطقه برای منع کردن بقیه از قدم زدن زیر این تابوت ها بهانه های زیادی می آورند؛ یکی از آنها پوسیده بودن تابوت هاست و اینکه هر لحظه امکان دارد روی سر افرادی که از پایین مشغول تماشای آنها هستند سقوط نمایند.

ساگادا در نزدیکی مانیل از معروفیت زیادی بر خوردار است. آن هم به خاطر گورستان های عجیبش

مرگ آرام

کشور بزرگ چین هم یکی از سرزمین های دیگری است که در آن گورستان های عجیب و غریبی مثل ساگادا دیده می گردد. البته آثار تابوت های پیدا شده در این کشور خیلی قدیمی تر هستند. این تابوت های آویزان اولین بار در کوهستان وویی پیداشدند. قدمت این تابوت های معلق به هزار سال قبل از میلاد می رسد. این کوهستان در جنوب غربی چین و در استان سیچوان قرار گرفته است. در آن موقع سلسله ژوو بر این منطقه حکمرانی می کرد.

نشانه های موجود حاکی از آن است که آخرین بار در همان دوران از این روش برای دفن کردن مرده ها استفاده شده است. طبق اسناد تاریخی مردم قوم بو که در این منطقه زندگی می کردند اعتقاد داشتند که آویزان کردن تابوت ها در یک مکان بلند باعث خوشبختی روح او و بازماندگانش می گردد.

درست به همین علت، هرچقدر که یک تابوت را در مکان بالاتری آویزان می کردند، به نظرشان خوش یمن تر بود. شاید جنگ های زیاد سلسله ژوو در این منطقه باعث شده بود که مردم این منطقه آرزوی یک زندگی آرام و سرشار از صلح را بعد از مرگشان داشته باشند و تابوت هایشان را جایی آویزان نمایند که در دسترس کسی نباشد.

آنها ارتفاع بلند صخره ها را برای آویزان کردن انتخاب می کردند چون اعتقاد داشتند آنجا مکانی زیبا، آرام و متبرک است. اما در چین قبایل دیگری هم بودند که از این رسم برای دفن مردگان استفاده می کردند. مردم گویو هم که همین رسم را داشتند برای اجساد احترام زیادی قائل بودند به همین علت بلندترین مکان را انتخاب می کردند تا مرده هایشان از دسترس بقیه دور باشند.

یک صخره نورد کوشش می نماید به یکی از تابوت های نصب شده روی دیوار دست پیدا کند

البته درسال 2003 هم چند تابوت معلق در یک غار پیدا شدند. برخلاف مردم گویو یا بو این غار در یکی از منطقه ها مرکزی چین قرار داشت. داخل تابوت های پیدا شده اجسادی قرار داشتند که به نظر می رسید تاریخ مرگشان به 475سال قبل از میلاد مسیح برسد.

با پیدا شدن این تابوت ها در حقیقت یک تمدن منقرض شده کشف شد که بنا بر شواهد بر اثر طغیان رودخانه یانگ از بین رفته بودند. اجساد داخل تابوت ها لباس ابریشمی به تن داشتند و با چوب های بامبو به طور کامل پوشیده شده بودند. بعلاوه در این تابوت ها اشیایی از مراسم تدفین پیدا شده؛ وسایلی مثل ظروف برنزی. به نظر می رسد از این ظرف ها برای نگهداری غذا استفاده می شده.

بعلاوه شمشیر و کاردی از جنس برنز به همراه یکی از این جسدها پیدا شده است. کمانی از جنس درخت بامبو به همراه تیردان هم در کنار این جسد بوده است. باستان شناسان با توجه به این شواهد به این نتیجه رسیدند این جسد متعلق به یکی از شاهزاده های قوم بو است. با پیدا شدن این اجساد داخل این تابوت ها، یک نظریه تازه هم در خصوص گورستان های معلق جهان مطرح شد؛ از این نظر که شاید تابوت های معلق بیشتر از آنکه یک رسم باشند، روشی قدیمی برای پنهان نگاه داشتن جسد افراد مهم بوده و بعد در برخی منطقه ها به صورت رسم درآمده اند.

یک پلکان چوبی

با تمام این تفاسیر روشی که به یاری آن مردم دوران باستان تابوت هایشان را بر فراز صخره ها معلق نگه می داشتند تا مدت ها باعث به وجود آمدن بحث داغ و شدیدی بین باستان شناسان باتجربه شده است. عده ای معتقدند که این تابوت ها از طریق طناب از بالای کوی به طرف پایین آویزان شده اند.

تابوتی که در سال 1992 در چین پیدا شد. این تابوت متعلق به یک شخص مهم یا شاهزاده بود

اما تعداد دیگری از کارشناسان هم می گویند که این تابوت ها از طریق میخ های چوبی ای که در صخره ها فرو رفته به آنها محکم شده اند و به همین علت به پایین نمی افتند. اما بیشتر آنها پلکان های صخره ای را جواب این سوال می دانند. سوئی چن کارشناس و مسؤول موزه یبین چین که راه های زیادی را برای حل این مساله آزمایش نموده می گوید: آنها از نردبان یا رمپ هایی استفاده می کردند تا زحمت حمل و نقل تابوت ها به بالای صخره را کمتر نمایند، چون هنوز هم میخ های چوبی ای دیده می شوند که تابوت ها را روی صخره ها نگه داشته اند. سوراخ هایی هم در صخره ها وجود دارد که ممکن است محل قرار گرفتن پله یک نردبان چوبی به بالای صخره ها باشد.

نظریه این کارشناس جواب مناسبی برای آن عده از باستان شناس هاست که معتقدند طناب های محکمی از بالا این تابوت ها را نگه داشته اند. با این حال راز تابوت های آویزان مردم گویو هنوز حل نشده، این وسط خیلی ها هم معتقدند که داخل این تابوت ها گنج های بزرگی است و به همین علت کسی نمی تواند به آنها برسد.

دخمه ای در یکی از غار های ساگادا. این دخمه روی دیواری بلند قرار گرفته و پر از مرده است

حتی از سوی یک موسسه تحقیقاتی، یک جایزه 35 هزار دلاری برای کسی که بتواند شرح قانع نماینده ای در این باره ارائه کند در نظر گرفته شده اما هنوز کسی برنده این جایزه نشده است. تحقیقات نشان می دهد که در سال های پایانی قرن نوزدهم در این منطقه بیشتر از 280 تابوت روی کوه آویزان بوده اند که به مرور زمان افتاده یا شکسته اند؛ حتی در ده سال اخیر هم این سقوط ها ادامه دارد و بیشتر از ده عدد آنها روی زمین افتاده و شکسته اند.