شکوه هنر انتزاعی، مجسمه سیبلیوس هلسینکی - مجله صادق ویلا

مسابقه برای مجسمه سیبلیوس هلسینکی

این مسابقه به وسیله سازمان سیبلیوس اجرا شد، سازمانی که پس از فوت این آهنگساز در سال 1857 تاسیس شد. ایلا هیلتونن یکی از 50 شرکت کننده، یک طرح انتزاعی ارائه داد (شور و شوق موسیقی یا Passio Musicae) که شامل صدها لوله بود که به طور انتزاعی به لوله های ارگ بادی شباهت داشتند، البته سیبلیوس هرگز برای این ساز، آهنگی نساخته بود. هیئت داوران، 5 پروژه برتر را انتخاب کرد و این طرح به مرحله بعد راه یافت.

مرحله دوم مسابقه

در این مرحله، داوران شامل 3 عضو جهانی، اسکار هانسن (لهستان)، لوسیانو مینگوزی (ایتالیا) و ناد نلموسه (دانمارک) انتخاب شدند. طرح نهایی ایلا هیلتونن که نسخه بسیار پیشرفته ای از اولین طرح او بود، مورد علاقه اعضای متخصص هیئت داوران نهاده شد. خوشه نسبتا متراکمی از لوله ها که به شکل یک جسم آزاد و رها درآمده اند، نشان دهنده جنگل های توس و یا شفق قطبی هستند. احساس دوستی با طبیعت به وسیله حفره ها و بافت غنی در بسیاری از لوله ها افزایش یافت.

ایلا هیلتونن برنده اعلام شد و پس از چند ماه از بحث سر این موضوع، او تصمیم گرفت پروژه خود را تحقق بخشد. کمیته یادبود، اضافه کردن یک عنصر فیگوراتیو یا ظاهری برای اقناع مردم را درخواست کرد. برای درست کردن چهره سیبلیوس، مجسمه ساز تصمیم گرفت که او را در سن کمتری طراحی کند و نه به شکلی که در آن زمان بیشتر در نظر مردم بود. حتی این موضوع هم نظر منفی بعضی از منتقدان را برانگیخت. حتی قرار دادن این عنصر هم خودش یک موضوع و یا حتی مشکل بزرگ بود، زیرا جایگاه آن با نقشه اصلی قرارگیری مجسمه که به وسیله معماری به نام جوانی کیویکوسکی (Juhani Kivikoski) طراحی شده بود، مغایرت داشت.

اجرای پروژه

بخش های اصلی مجسمه سیبلیوس هلسینکی تقریبا از 600 لوله فولادی ضد زنگ تشکیل شده که قطر آن ها با هم متفاوت هستند. این لوله ها به طور جداگانه به هم جوش داده شده و به وسیله خود ایلا هیلتونن بافت های دستی رویشان درست شده است. در حالیکه متخصصان زیادی روی فلزکاری، محاسبات ساختاری و روش های جوشکاری آن نظارت داشتند، اجرای فیزیکی این ساختار، که 5/5 متر طول، 6.5 متر، عمق را به 8.5 متر ارتفاع متر و 30 تن وزن متصل می نماید، تنها کار دو نفر، ایلا هیلتونن و دستیار او یک متخصص فلزکاری به نام امیل کوکونن (Emil Kukkonen) است.

اجرای این کار تقریبا 4 سال در یک استودیو موقت در حومه شهر هلسینیکی طول کشید. اگر بخواهید کمی فضا را تجسم کنید، بهتر است جایی را در نظرتان داشته باشید که بسیار ابتدایی و ساده، تاریک و در زمستان ها بسیار سرد بوده است. خوشبختانه استودیوی عکاسی نو اوتسو پینتینن، همسر ایلا، امکانات مدرن تری را ارائه می داد.

جوشکاری این فولادهای ضد زنگ کار پر چالشی بود، زیرا به راحتی زمانی که به آن ها گرما می خورد، از شکل خارج می گشت. ایلا، جک های مخصوصی را به کار گرفت تا این لوله ها را مستقیم نگه دارد.

ایلا هیلتونن از نوترین تکنولوژی جوشکاری MIG (جوشکاری قوسی با گاز محافظ) استفاده کرد تا سطح لوله های بیرونی را بافت دار کند. ایلا با یک کت چرمی از 1930 که به خاطر جوشکاری حفره هایی روی آن دیده می شد، ساعت ها روی یک لوله با یک مشعل جوشکاری در یک دست و شیلنگ آبی در دست دیگر برای خنک کردن سریع، می نشست و کار می کرد. با اینکه او از ماسک های مخصوص جوشکاری استفاده می کرد، اما به خاطر روبرو با گازهای سمی فلز، به آسم مزمن برونش دچار شد.

علاوه بر سختی های فیزیکی، او مجبور بود که با فشاری که از سوی مردم و سازمان ها روی این پروژه وارد می شد، مبارزه کند. بودجه در ابتدا کم بود و با درخواست هایی مبنی بر اضافه کردن آن، به وسیله کمیته افزایش نیافت.

مجسمه سیبلیوس هلسینکی در حال حاضر

مجسمه سیبلیوس هلسینکی در تاریخ 7 سپتامبر سال 1967 رونمایی شد. رئیس جمهور وقت به همراه نخبگان سیاسی، فرهنگی و تجاری فنلاند در این رونمایی حضور داشتند. در طول تابستان، بنای یادبود در پارک سیبلیوس با 14 عنصر، مونتاژ شد که البته این کار چندان راحت و بدون دردسر نبود. مشاهده ساختار این مجسمه و خود مجسمه ساز که پا به پای کارگران کار می کرد، کنجکاوی عمومی را کمی کاهش دارد و با افتتاح آن، مجادله ها و مخالفت ها کمرنگ تر شد.

پارک سیبلیوس محل برگزاری بسیاری از رویدادهای ویژه بوده است، حتی وقتی هنرمند ماهیت اصلی سایت را حفظ نموده و به هیچ وجه آن را تجاری و تبلیغاتی ننموده است. عناصری به سایز اصلی این بنا، که در حقیقت مواد و تکنیک های مورد مطالعه بودند در حال حاضر در کاخ ملل نیویورک و مونترلا واقع شده است. یک ماکت مشابه از آن نیز در کاخ یونسکو در پاریس موجود است.

انتخاب مواد این سازه، بسیار زیرکانه و مناسب بود. پس از 35 سال، در این ساختار نشانه های کهن بودن، ضربه یا خوردگی را دیده نمی گردد. لوله های نقره ای آن تغییرات فصل و نور را بازتاب می دهد، آواز پرندگان را اکو می نماید و زمانی که باد می وزد، خشمگین شده و تکان می خورد.

همیشه نسل ها عوض شده، نظرات و نگرش ها تغییر می نماید. در حالی که مجسمه سیبلیوس هلسینکی در زمان خودش شاید مجسمه ای افراطی دیده می شده، اما امروزه یکی از جالبترین کارهای انتزاعی موجود است و سنت و هدف آن همیشه تقدیر می گردد. این اثر، نماد یک آهنگساز نابغه، یک ملت سپاسگزار و مجسمه سازی مصمم و با استعداد است.

منبع: eilahiltunen.netl