خبرنگاران سازمان ملل و دولت کابل باید محور هر مذاکرات صلحی در افغانستان باشند - مجله صادق ویلا

محسن روحی صفت در گفت وگو با خبرنگار سیاسی خبرنگاران، با اشاره به نامه آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا به رییس جمهور افغانستان و پیشنهاد ایجاد سازوکاری چند جانبه با موضوع سازمان ملل و مشارکت ایران و همسایگان افغانستان برای یاری به صلح افغانستان گفت: به نظر می رسد دولت آمریکا درصدد جبران اشتباهات دولت ترامپ در مورد افغانستان است.

وی اضافه نمود: در دولت ترامپ، افغانستان یک موضوع یکجانبه برای ایالات متحده بود و واشنگتن، جامعه جهانی و حتی دولت مرکزی کابل را کنار گذاشته بود و با طالبان در حال مذاکره دوجانبه بود. کار در دولت ترامپ به شکلی بود که گویی درصدد حل مسائل یکی از ایالت های خود هستند و همین موجب بدبینی کابل و جامعه جهانی نسبت به مذاکرات دوحه شده بود.

روحی صفت ادامه داد: آن مذاکرات به توافق دوحه منجر شد که فقط در روز امضای توافق، از نمایندگان کشورهای مختلف جهان فقط برای تماشا و دست زدن دعوت شد و حتی محتوای توافق و ضمائم آن محرمانه باقی ماند.

کارشناس مسائل افغانستان با تاکید بر ضرورت جبران اشتباهات گذشته برای حل مسائل افغانستان گفت: در رایزنی های پیشین درخصوص افغانستان، سازمان ملل متحد در موضوع حل و فصل مسائل و پیشبرد صلح قرار نداشت در حالی که جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تاکید داشت باید هرگونه مذاکرات صلح در افغانستان باید در چارچوب نقش آفرینی سازمان ملل متحد و موضوع دولت مرکزی این کشور باشد.

آتش بس پیش شرط گفت وگوهای صلح است

به گفته روحی صفت، آتش بس باید پیش شرط اساسی برای شروع و انجام گفت وگوهای صلح بین الافغانی باشد چراکه این مردم افغانستان هستند که باید تصمیم نهایی را بگیرند و نقش همسایگان و کشورهای منطقه و قدرت های بین المللی تنها تسهیل گری است.

وی با بیان اینکه بدون در نظر دریافت نقش و صندلی همسایگان و قدرت های منطقه ای مذاکرات افغانستان حل شدنی نیست، توضیح داد: ما امیدوار هستیم که پیشنهاد آمریکا شکلی و ظاهری نباشد و کشورها و قدرت های موثر بدون در نظر دریافت اختلافات خود با یکدیگر، با موضوع سازمان ملل متحد مسئولیت خود را برای حل و فصل بحران در افغانستان ایفا نمایند.

این دیپلمات پیشین در پاسخ به سوالی در مورد منافع متضاد کشورها و بازیگران در افغانستان و اینکه با وجود این تضاد منافع چگونه می توان به نقش آفرینی این کشورها امیدوار بود گفت: بحران افغانستان مسئله ای پیچیده، غامض و کهنه است که دارای لایه های مختلفی است. در این چارچوب، باید موضوع به صورت همزمان در سطح ملی - میان رهبران گروه ها و جریان های افغانستانی -، منطقه ای -قدرت های منطقه ای- و بین المللی - قدرت های جهانی - مورد رایزنی قرار گرفته و به نتیجه برسد.

مذاکرات بن از سایر راهکارهای حل بحران افغانستان پیروز تر بوده است

روحی صفت اضافه نمود: حل مسائل و ایجاد اجماع البته کار سختی است اما چاره ای هم جز این وجود ندارد. بحران افغانستان مشکل عظیمی است بنابراین راه چاره هم عظیم بوده و دست یافتن به آن آسان نیست.

وی با تاکید بر اینکه حل بحران افغانستان راه چارهی جز گفت وگوهای سیاسی ندارد، ابراز داشت: برای حل مسائل افغانستان طرح ها و راهبردهای مختلفی مطرح شده اما به نتیجه نرسیده است. راه چاره نظامی که منجر به اشغال این کشور شد، به شکست انجامید. توافق دوجانبه با طالبان بدون در نظر دریافت دولت مرکزی کابل، قدرت های منطقه ای و بین المللی و همچنین سازمان ملل متحد هم عمر کوتاهی داشت.

این کارشناس مسائل افغانستان یادآورشد: در این بین، تنها مذاکرات بن از سایر راهکارهای دیگر پیروز تر بوده که موجب شکل گیری دولت ملی در افغانستان و بهتر شدن شرایط این کشور شده است.

این تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی اضافه نمود: در طول 20 سال گذشته دولت آمریکا به عنوان یک طرف قضیه، محدودیت هایی را برای دیگران ایجاد نموده و درصدد بوده به شکل یکجانبه و براساس راهبردهایی چون راه چاره نظامی یا توافق دوجانبه با طالبان مسئله را حل نماید اما در هیچ کدام از آنها پیروز نشده است.

دولت ترامپ به طالبان توهم قدرت داد

روحی صفت اختلاف منافع و روینمودهای کشورهای مختلف منطقه نسبت به موضوع افغانستان را چالش برانگیز برشمرد و بیان نمود: برای حل این چالش، کنفرانس قلب آسیا از چند سال قبل کار خود را شروع نموده تا اختلافات کشورها نسبت به مسئله افغانستان کاهش و همگرایی شان بیشتر گردد اما این به تنهایی کافی نیست و ضروری است مسائل افغانستان در هر سه سطح ملی، منطقه ای و بین المللی حل گردد.

وی درباره شرایط کنونی افغانستان یادآور شد: در دوره ترامپ بدون در نظر دریافت دولت مرکزی و واقعیت های افغانستان، واشنگتن با مذاکره دوجانبه با طالبان به آنها توهم قدرت بیش از حد داد و کار را از قبل، دشوارتر کرد. البته به نظر می رسد قدم هایی در حال برداشته شدن است برای اینکه طالبان در قدرت مشارکت داشته باشد اما نه به آن شکل که در توافق دوحه و آوردن نام امارت اسلامی آمده بود.